Polacy w Chinach

W XVII i w pierwszej połowie XVIII wieku w Chinach działali polscy misjonarze z zakonu jezuitów. Wraz z początkiem nowego stulecia do Chin docierali polscy podróżnicy i badacze. Od 1897 do 1949 roku głównym miejscem zamieszkania Polaków była Mandżuria.

Grupa ok. 7 tysięcy Polaków – inżynierów, techników i robotników pracowała przy budowie Kolei Wschodniochińskiej w latach 1897-1903. Do Chin trafiła także grupa polskich żołnierzy walczących w wojsku rosyjskim w czasie wojny rosyjsko- japońskiej. Na chińskie ziemie trafili także uciekinierzy z Rosji. Liczba Polaków była coraz większa, a głównym ośrodkiem polonijnym stała się stolica Mandżurii, Harbin. W mieście działały polonijne organizacje i stowarzyszenia np. Gospoda Polska czy Towarzystwo Badania Mandżurii. Kwitło życie kulturalne, które koncentrowało się wokół gimnazjum im. Henryka Sienkiewicza. Wydawano polonijne gazety m.in. „Polski Kurier Wieczorny Dalekiego Wschodu”, „Przegląd”. Działało harcerstwo oraz polski kościół.

W 1924 roku w wyniku porozumienia radziecko-chińskiego, na mocy którego pracownikami Kolei Wschodniochińskiej mogli być tylko obywatele chińscy lub radzieccy, nastąpiła masowa reemigracja obywateli Polskich do Rosji, a później do Polski. Liczba Polaków w Chinach zaczęła stopniowo spadać – na początku lat 30. było ich ok. 5 tysięcy, a w 1935 roku już tylko 1250.

W czasie II wojny światowej Polscy brali udział w antyjapońskim ruchu oporu, przyczynili się także do wyzwolenia Harbinu. Po proklamowaniu Chińskiej Republiki Ludowej za polski zorganizował ewakuację ok. tysiąca osób do kraju. W latach 60. w Chinach przebywało jeszcze ok. 100 Polaków.

Obecnie w Chinach mieszka ok. 700 Polaków, w większości są to pracownicy na kontraktach oraz studenci.

Polacy i organizacje polonijne w Chinach:

Serwis Polacy w Chinach - polacywchinach.pl

Polacy w Chinach - www.facebook.com/polacywchinach

Polsko-Chińska Izba Gospodarcza - pchig.pl